OpenAI araştırmacısı: Standartlar yazılım geliştirmenin çekirdeği haline gelecek

Bu yılki AI Mühendisleri Konferansı’nda, OpenAI’nin araştırmacısı Sean Grove “Yeni Kod” (The New Code) başlıklı bir konuşma yaptı. Bazıları bunun “devrim niteliğinde bir kavram” olduğuna inanıyor: Yapay zekâ destekli çağda, net ve insan tarafından okunabilir spesifikasyonlar (spec), geleneksel kodu ikame edecek ve yazılım geliştirme sürecinin temel ürünü haline gelecek.

“Programlamanın özü iletişimdir.” Grove’a göre yazılım geliştirme yalnızca kod yazmaktan ibaret değildir; aslında yapılandırılmış bir iletişim sürecidir: Önce ihtiyaçları anlamak, sonra hedefleri tanımlamak, en nihayetinde bu fikirleri ekip üyelerine ve bilgisayara açık biçimde aktarmak.

Grove, koddan spesifikasyona bu geçişin sadece metodolojik bir yenilik olmadığını, mühendislik pratiğinin gelecekteki yönünü belirleyeceğini vurguladı. Ona göre, “kod yalnızca insan niyetinin bozulmuş bir yansımasıdır”; bir fikri gerçeğe dönüştürürken kaçınılmaz olarak bilgi kaybı veya yanlış anlama yaşanır. Artık gerçek anlamda kıt kaynak, kod yazmak değil, insan niyetini net ve yeniden kullanılabilir spesifikasyonlara ve prompt’lara dönüştürebilme yeteneği olacak.

Grove’un bu görüşleri teknik toplulukta hararetli tartışmalar başlattı.

• Bir izleyici, “Özünde bu, ‘ürün yöneticisinin ne dediğini daha çok dinle’ demek; daha iyi gereksinim dökümanları yazarak geliştirme sürecini yönetmek. Grove’un anlatımına bakılırsa mühendisler ‘ihtiyaç dokümanlarını koruyup güncelleyen ürün yöneticilerine’ dönüştürülüyor” diye eleştirdi.

Yani Grove, “atmosferik programlama” (ambience programming) adı verilen yöntemde prompt’ları direkt kod yerine sürekli güncellenen gereksinim dokümanlarıyla oynatmayı öneriyor. Prompt mühendisliğinin tamamen sona erdiğini iddia etmiyor (video ilk yayınlandığında “Prompt Engineering is Dead” başlığı atılmıştı), yalnızca bu sürecin daha yüksek soyutlama düzeyinde, yeniden kullanılabilir şekilde ele alınmasını savunuyor.

Grove’un önerdiği ideal durum: “Kod yazan kişiler, esasen gereksinim dokümanlarını güncelleyen ürün yöneticilerine dönüşsün.” Ancak buna dair otomatik çalışan bir sistemin kanıtını henüz sunmadı; bu dökümanların daha çok insanlarla koordinasyon için olduğunu belirtti. 4.0 projesinde izledikleri temel güncelleme döngüsünü anlattı, fakat yenilik olarak sadece “spesifikasyon değiştiğinde yeni veya güncellenmiş skorer’lar ekleniyor” bilgisini paylaştı.

Diğer yorumcular da Grove’un “herkesin rolünün birbirine yaklaştığı; herkesin ürün yöneticisi yönünde evrildiği” alt metnini benimsediklerini söylediler:

nomad_manhattan:
“Aslında bu, ürün yöneticisinin hep yaptığı iş: Kullanıcı ihtiyaçlarını toplamak, ürün gereksinim dokümanı oluşturmak (spesifikasyon), KPI ve başarı ölçütleri üzerinde taraflarla anlaşmak, sonra da veri bilimcilerle ve mühendislerle uygulanabilirlik ve iş yükü konularında uzlaşmak. Grove’un açıkça söylemediği şey, rollerin birbirine yaklaşıyor olması; herkes ürün yöneticisi haline geliyor.”

natenoonen2235:
“Çevik Manifesto’nun yazılma nedeni, geliştiricilerin hep kendilerini yalnızca programcı olarak görmeleri, yönetsel rolü üstlenmemeleri. AI bu alanda yeni bir şey getirmedi; sadece test odaklı, davranış odaklı ve sonuç odaklı geliştirmeyi savunanları teyit etti. Aracı asıl önemli kılan onu kullanan kişidir, araç değil.”

Bazıları da mizahi bir dille, “Bu söylem, yazılım mühendisliği topluluğunun yavaş yavaş Waterfall (şelale) modelini ve otomotiv yazılım standardı ASPICE’ı yeniden icat etmesine benziyor” diye ekledi.

Tabii “spesifikasyon yeni koddur” iddiasına kesin olarak karşı çıkanlar da oldu:

“Uygulaman sabaha karşı üçte çöktüğünde, hata ayıklarken gerçek kodu, Markdown belgesini değil düzeltiyorsun. Bir gün AI hatalı kod üretecek (kesinlikle üretecek); peki hangi şeyi düzelteceğiz? Spesifikasyon değil, kod.”

Yine de inkar edilemez bir gerçek var: Sean Grove’un işaret ettiği “spesifikasyon odaklı geliştirme” rotası, AI programlamada önemli bir kırılma noktasını temsil ediyor. Modeller güçlendikçe ve kod yazmak kolaylaştıkça, insan programcıların değeri “tekerlek üretmekten” “doğru rotayı belirlemeye” kayıyor.

Grove’un Konuşmasından Öne Çıkan Anahtar Görüşler

1. Yazılım Geliştirmenin Darboğazı:
   Kod yazmaktan ziyade, net ve yapısal spesifikasyonlar oluşturma süreci dar boğaz haline geliyor.
2. Spesifikasyon “Yeni Kod”dur:
   • Kod, spesifikasyonun kayıplı bir izdüşümüdür.
   • Kod, insan niyetini tam olarak yansıtmaz; niyetin “derlenmiş çıktısı”dır.
   • Prompt’ları atıp yalnızca kodu tutmak, kaynak kodu atıp sadece ikili (binary) dosyayı saklamak gibidir.
3. İyi Bir Spesifikasyon Belgesi Şu Özellikleri Taşımalı:
   • Niyet çelişkilerini ortaya çıkarmalı.
   • Strateji örnekleri sunmalı.
   • Belirsizlikleri işaretlemeli.
   • “Niyet”i, sözdiziminden ziyade ifade etmeli.
4. Katkıya Açık Bir Süreç:
   Spesifikasyonları “kod gibi” yazmak, ürün yöneticisinden hukuk ve güvenlik uzmanına kadar tüm paydaşların katkısına olanak tanır.
5. Yeni Nesil IDE’lerin Rolü:
   • Tür yönetimi, sözdizimi ve otomatik tamamlama yerine, net niyet belgeleri oluşturmayı, niyet çelişkilerini yönetmeyi, belirsizlikleri vurgulamayı ve model çıktısının insan niyetiyle uyumunu test etmeyi destekleyecek.
6. Spesifikasyonun Gücü:
   • Bir C ikilisini (binary) yeniden decompile ettiğinizde kaybolan yorumlar ve isimlendirmeler gibi, kod da niyet yükünü taşımaz.
   • Spesifikasyon, modelden; kod, dokümantasyon, test, eğitim materyali ve hatta yayın içeriği üretebilecek zenginliktedir.
   • Gelecekte, spesifikasyon yazma becerisi, en değerli programlama yeteneği hâline gelecek.

Sean Grove’un tam konuşma metni, “niyet ile kod arasında bir köprü kurma” fikrini ayrıntılandırarak, AI destekli yazılım mühendisliğinin bir sonraki evresini çarpıcı biçimde ortaya koyuyor.